İbranİ Hİkayesİ

Konu: İbranİ Hİkayesİ C.tesi Ocak 12, 2008 11:50 am

Bir zamanlar dağda,
kızgın günesin altında, mermer taşlarını yontmaktan bezmiş bir mermer
yontucusu varmış. "Bu hayattan bıktım artık...Yontmak!...Bu yakıcı
güneş!...AH!.. Onun yerinde olmayı ne kadar çok isterdim, orada
yükseklerde her şeye hakim olacaktım, ışınlarımla etrafı
aydınlatacaktım." diye söylenir dururmuş yontucu...
Bir mucize eseri olarak dileği kabul olunur ve yontucu o an güneş olur.
Dileği kabul edildiği için çok mutludur. Fakat tam ışınlarını etrafa
yaymaya hazırlandığı sırada ışınlarının bulutlar tarafından
engellendiğini fark eder. "Basit bulutlar benim ışınlarımı kesecek
kadar kuvvetli olduklarına göre benim güneş olmam neye yarar!" Diye
isyan eder. "Mademki bulutlar güneşten daha kudretli bulut olmayı
tercih ederim.''
O zaman hemen bulut olur. Dünyanın üzerinde uçuşmaya baslar, oradan
oraya koşuşur, yağmur yağdırır fakat birdenbire rüzgar çıkar ve
bulutları dağıtır. "Ah, rüzgar geldi ve beni dağıttı, demek ki en
kuvvetlisi o öyleyse ben rüzgar olmak istiyorum." diye karar verir.
Ve dünyanın üzerinde eser durur, fırtınalar estirir, tayfunlar meydana
getirir.Fakat birdenbire önünde kocaman bir duvarın ona mani olduğunu
görür. Çok yüksek ve çok sağlam bir duvar. Bu bir dağdır. "Basit bir
dağ beni durdurmaya yettiğine göre benim rüzgar olmam neye yarar." Der.

O zaman dağ olur. Ve o anda bir şeyin ona durmadan vurduğunu hisseder
farkına varır ki, kendinden daha güçlü olan şey, onu içinden oyan
şey...
Küçük bir mermer yontucusudur ...